Ο κόσμος, ο τρόπος που λειτουργεί αλλά και η καταγωγή του υπήρξε ανέκαθεν αντικείμενο μελέτης για κάθε φωτεινό νου που πέρασε από τον κόσμο. Ειδικά, οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι είχαν στρέψει το ενδιαφέρον τους αποκλειστικά στην ερμηνεία και την καταγωγή του κόσμου. Παρακάτω, αναφέρονται μερικές αντιλήψεις κάποιων σπουδαίων πνευμάτων της αρχαιότητας για τα φαινόμενα που υπάρχουν στον κόσμο.
Ηράκλειτος: Και ποιος δε γνωρίζει την περίφημη ρήση του “τα πάντα ρει;”. Αυτό ακριβώς θεωρούσε ο μεγάλος φιλόσοφος, ότι τα όντα υποβάλλονται σε μία αιώνια κίνηση και ανανέωση. Αυτό για εκείνον ήταν η εξέλιξη, το γεγονός ότι τίποτα δεν παρέμενε στάσιμο.
Αριστοτέλης: Ο μεγάλος φιλόσοφος της αρχαιότητας, είχε προσπαθήσει να καταγράψει όλα τα όντα, δίνοντας προτεραιότητα στην άψυχη ύλη. Μετά, συνέχισε με τα φυτά, τα ζώα, τα θηλαστικά και τα πτηνά. Στο μέσο τοποθέτησε τον άνθρωπο ο οποίος για εκείνον αποτελούνταν από σώμα και από πνεύμα. Και πάνω από όλους είχε τοποθετήσει μία ανώτερη υπάρξη που υπάρχει στον κόσμο, το Θεό. Την ίδια αντίληψη είχε και ο δάσκαλός του, ο Πλάτωνας.
Θαλής ο Μιλήσιος: Ο Θαλής θεωρούσε ότι η ζωή προέρχεται από το νερό.
Εμπεδοκλής: Ο Εμπεδοκλής ήταν από τους πρώτους διανοητές που είχε συλλάβει την ιδέα της φυσικής επιλογής, δηλαδή την ικανότητα των πιο προσαρμοσμένων και δυνατών οργανισμών να επιβιώνουν και να αναπαράγονται.
Ξενοφάνης: Ο Ξενοφάνης θεωρούσε πως υπήρχαν λείψανα οργανισμών που πλέον είχαν μετατραπεί σε απολιθώματα.
Αυτές είναι μερικές από τις πιο γνωστές αντιλήψεις σπουδαίων ανθρώπων του αρχαιότητας για την ερμηνεία του κόσμου και του μυστηρίου που υπάρχει γύρω από αυτόν. Αναμφίβολα, αυτή η μελέτη δε θα σταματήσει ποτέ.
Το άρθρο επιμελήθηκε η Μαρία Σκαμπαρδώνη.