Α μπε, μπα μπλομ, του κείθε μπλομ, α μπε μπα μπλομ του κείθε μπλομ, μπλημ-μπλομ.
Σίγουρα τα λόγια αυτά θυμίζουν για πολλούς τα παιδικά τους χρόνια. Ωστόσο, πολλοί νομίζουν ότι οι λέξεις αυτές είναι αποκυήματα φαντασίας και κουταμάρας, χωρίς κάποια έννοια. Είναι όμως ακαταλαβίστικες παιδικές κουταμάρες; Όχι.
Η Ελληνική γλώσσα δέχθηκε πολλές προσβολές από εξελληνισμένους βαρβάρους, Σλάβους, Τουρκόφωνους, Λατίνους και άλλους, που δεν κατανοούσαν την ελληνική – ούτε καν είχαν την φωνητική ανατομία που θα τους επέτρεπε σωστές εκφωνήσεις φωνηέντων. Συχνά μιμόντουσαν τις φράσεις, παραφράζοντάς τες συχνότατα, και έτσι διεστραμμένα και παραμορφωμένα, έφθασαν μέχρι σήμερα, ώστε πλέον να μη αναγνωρίζονται.
Έτσι και στη περίπτωση αυτή τα παραπάνω λόγια έχουν ερμηνεία. Η όλη στιχομυθία προέρχεται από παιδικό παιχνίδι που έπαιζαν οι Αθηναίοι Παίδες (και όχι μόνο) και ταυτόχρονα εκγυμνάζονταν στα μετέπειτα αληθινά πολεμικά παιχνίδια. Πράγμα απολύτως φυσικό, αφού πάντοτε ο Αθηναίος Πολίτης ετύγχανε και Οπλίτης.
Η Ερμηνεία
Η παραπάνω λοιπόν φράση ήταν: “Απεμπολών, του κείθεν εμβολών!” (επαναλαμβανόμενη με ρυθμό, εναλλάξ από την επιτιθέμενη ομάδα)
Δηλαδή: Σε απεμπολώ, σε απωθώ, σε σπρώχνω, πέραν (εκείθεν) εμβολών σε (βλ. έμβολο) με το δόρυ μου, με το ακόντιό μου!